HUDEYBİYE ANLAŞMASI

Hz.Muhammed@ bu kumpastan kurtulmanın yollarını düşündü. Medine’nin güvenliği önemliydi. Fetih için yapacağı harekât önce hangi merkeze olmalıydı? Hayber’e mi yoksa Mekke’ye mi? Fakat önce bu iki şehir arasındaki savunma iş birliği anlaşmasını boşa çıkararak bu kumpastan kurtulmalıydı. Onların arasındaki savunma iş birliği anlaşmasını boşa çıkarmanın yolu ise ne yapıp edip bu iki düşman şehir otoritelerinden birisiyle bir barış anlaşması yapmaktan geçiyordu. Böylece barış anlaşması yapmadığı şehri fethetmek mümkün olacaktı. Fetih sırasında da Medine’ye herhangi bir saldırı söz konusu olmayacaktı.

Bu çözüm seçeneğinde, önce hangi şehir otoriteleriyle barış yapma konusunda bir tercih yapmalıydı? Barış yapmak için Hayber Yahudileri seçeneğini öncesinde düşünmüş olabilirdi? Fakat Yahudilerin sözlerine güvenmek son derece riskli idi. Zira onlar sürekli ihanet etmişlerdi. Eğer onlarla barış yapıldıktan sonra bu barış anlaşmasına güvenerek Mekke’ye fetih için askeri bir harekât düzenlenecek olursa onların yine bir daha ihanet ederek Medine’ye saldırmayacaklarının garantisi yoktu. Zira Yahudilerle Medine’deki birlikte yaşam sırasında görüldü ki onların kendilerini beğenmişlikleri ve üstün / seçkinci anlayışları onlara hiçbir zaman güvenilemeyeceğini göstermişti. Dahası Medine’den sürgün giden Nadir oğulları intikam almanın yollarını arıyorlardı. Bu nedenle önce Mekke ile barış anlaşması yapıp Hayber’in fethedilmesi ve böylece kuzey tarafından gelecek tehlikenin bertaraf edilmesi en uygun strateji idi. Böylece Hz.Muhammed@ bütün düşüncesini, Mekke ile ne yapıp edip barış anlaşması yapmaya ve böylece Mekke ile Hayber arasındaki savunma işbirliği anlaşmasını boşa çıkarmanın yolunu aramaya teksif etti. Bu noktada Cenab-ı Hak elçisine bir rüya göstererek Medine’yi bu kumpastan kurtaracak barış formülüne işaret etti. Rüyaya göre Hz.Muhammed@ ve müminler umre yapıyorlardı. Bu rüya ile işareti alan Hz.Muhammed@ öncelikle Mekke ile barış anlaşması yapmanın yolunu bulmuştu. Arap geleneğine göre haram aylarda hac ya da umre için gelen hiç kimseye saldırılamazdı. Gösterilen rüya bu gelenekten faydalanılmasına işaret ediyordu. Şöyle ki; Hz.Muhammed@ Medine İslam Ordusu ile haram aylarda umre niyeti ile Mekke’ye sefer düzenleyecekti. Nasıl olsa Mekke Yönetimi onların umre ziyaretine izin vermeyeceklerdi. Zira halihazırda savaş halinde oldukları düşmanlarına Mekke’ye giriş izni verecek olurlarsa yenilgiyi kabul etmiş olacaklardı. Hendek savaşında kaybettikleri prestijlerinin üzerine bunu da ekleyecek olurlarsa bu durum onları tüm Araplar nezdinde iyice aşağılık hale getirecekti. Ama diğer taraftan umre ve hac için haram aylarda gelen hiçbir kimseyi Kabe’yi ziyaretten alıkoymaları da mümkün değildi. Geleneğe / Töreye göre haram aylarda düşmanlıklar bir tarafa bırakılıyordu ve yarımadaya barış geliyordu. Ziyaretçilerin engellenmesi ya da onlarla savaşılması yasaktı. Bu kuralı ihlal eden taraf ise tüm Araplar nezdinde büyük bir itibar kaybına uğruyordu.

Hz.Muhammed@ bu geleneği kullanarak Mekke müşriklerini önce yalnız bırakmayı daha sonra da yalnız kalmış Mekkelilerin savaşı göze alamayacağı düşüncesiyle onları barışa zorlamayı planladı. Şöyle ki; Mekke müşrik yönetiminin çevresindeki müşrik müttefik kabileler bu geleneği çiğneyemezlerdi. Mekkeliler onlara bu geleneği çiğnemeyi emretse bile onlar bunu yapamazlardı. Çünkü bu gelenek öylesine güçlü bir gelenekti ki çiğnendiği takdirde yok olma tehlikesi vardı. Bu nedenle onlar Mekkelilerin yanında Medinelilere karşı savaşamazlardı. Onların Medinelileri umreden alıkoymak için talep ettikleri desteği vermeyecek olan müşrik kabileler, Mekke’yi bu konuda yalnız bırakacaklardı. Mekkelilerin kendi müttefiklerince terk edilmesi için Medine İslam Ordusunun umre için geldiği hususunda onların ikna edilmesi yeterliydi.

Diğer taraftan sadece yolculuk kılıçları alınarak umre niyeti ile Mekke’ye girmek isteyecek olan Medine İslam Ordusu engellenecek olursa Araplar nezdinde Mekkelilerin büyük itibar kaybetmesine neden olacaktı ki Mekke müşrik yönetimi bunu göze alabilecek miydi? Hatta böyle bir engelleme durumunda müttefiklerince yalnız bırakılmış Mekke müşrik ordusu ölümü göze almış Medine İslam Ordusu ile savaşı göze alabilecek miydi? Eğer savaşı göze alacak olursa galip gelmesi mümkün olacak mıydı?  Medine İslam Ordusuna umre ziyareti için müsaade etse yine büyük itibar kaybına uğrayacaktı. İşte Hz.Muhammed@ Mekke’yi böyle zor bir durumda bıraktıktan sonra onları Hayber’le yaptıkları savunma işbirliği anlaşmasından vazgeçirip kendileri ile bir barış anlaşması yapmaya razı edecekti. Bu plana göre Mekke eninde sonunda barış anlaşmasına yanaşacaktı. Fakat bu planın en tehlikeli tarafı Mekkelilerin yapacakları ağır tahriklere müminlerin dayanamayarak yanlış yapmaları ve böyle bir yanlışı işlemeleri sonucunda Mekkelilerin müttefik kabileleri ile birlikte Medine İslam Ordusunun üzerine saldırması idi. Diğer taraftan, Mekkeliler müminleri yok etmek için ayaklarına kadar gelmiş olan fırsatı tepmek istemeyeceklerdi ve müttefik güçleri ile birlikte saldırıp Medine İslam Ordusunun işini bitirmek isteyeceklerdi. Silahsız (sadece yolculuk kılıçları ile) olarak gelmiş Medine İslam Ordusunu ilk saldıran taraf haline getirmek için başvuracakları tahriklerle müminleri suçlu haline getirip kılıçtan geçirmek ve böylece baş düşmanlarından kolayca kurtulma şansı yakalamış olacaklardı. Bu nedenle Hz.Muhammed@ tahriklere gelmemeleri konusunda müminleri çok sıkı bir şekilde tembihleyecekti. Peygamberimiz emir vermedikçe tahriklere kapılıp kimseye asla saldırılmayacaktı. Fakat yine de çok riskli bir strateji idi. Her an ortalık karışabilir ve strateji tutmayabilirdi.

28.2. Umre Seferi

Hz.Muhammed@ umre seferine silahsız gidileceğini açıklayınca Hz. Ömer gibi yakın çalışma arkadaşları hemen karşı çıktılar. Bunun ölümle eş olduğunu bildirdiler. Ancak Hz.Muhammed@ amaçlarının savaş değil umre olduğunu ne pahasına olursa olsun bu seferin silahsız yapılacağını söyledi. Müminler Hz.Muhammed’e@ bu konuda itaat ettiler. Medine İslam Ordusu 1500 kişi ile Mekke’ye doğru umre yolculuğuna çıktı. Ordu Zul Huleyfe’ye geldiğinde müminler umre için ihrama girdiler. Güzergah üzerinde bulunan ve Medine İslam Cumhuriyeti ile müttefik olan / müslim olan Cüheyne, Gıfar, Müzeyne ve Eşca  kabileleri de umre yapmaya davet edildiler. Fakat onlar silahsız olarak Mekke’nin karşısına çıkmaya cesaret edemediler. Hatta Medine İslam Ordusunun yok edileceğini ve asla geri dönemeyeceğini düşündüklerinden işlerini ve ailelerini bahane ettiler ve Medine İslam ordusuna katılmadılar.

Hz.Muhammed@ amaçlarının savaş olmadığı, umre yapmak olduğunu bildirmek için Büşr b. Süfyan'ı Mekke müşrik yönetimine elçi olarak gönderdi. Elçi Mekke’ye haberi getirdikten sonra Mekke müşrik yönetimi toplandı ve konuyu kendi aralarında müşavere ettiler. Sonunda Hz.Muhammed@ ve ordusunun Mekke’ye girmesine müsaade edilmemesine karar verdiler. Bahaneleri ise Hz.Muhammed’in@ niyetinin umre değil Mekke’yi işgal etmek olduğu iddiasıydı. Bu iddia ile diğer Arap kabileler nezdinde itibarlarını kurtaracakları gibi gerekirse onları Mekke’yi savunmak için kendi saflarında savaştırabileceklerini düşündüler. Bu amaçla hemen müttefikleri olan Ehabiş kabilelerine ve Sakif kabilesine elçiler gönderdiler ve Medine İslam Ordusunun Mekke’yi işgal etmek için geldiğini haber verip onları kendi yanlarında çarpışmaya hazır olmaları çağrısında bulundular. Mekke’nin müttefiki olan bu kabileler orduları ile birlikte Mekke’ye geldiler. Bu arada Mekke müşrik yönetimi Halid Bin Velid komutasında 200 ( iki yüz) kişilik bir süvari birliğini Medine İslam Ordusunu yakın takip ve kontrol altında tutmak için görevlendirdi.

Mekke’ye gönderilen elçi Büşr bin Süfyan, Mekke müşrik yönetiminin olumsuz kararını Hz.Muhammed’e@ bildirdi. Fakat Hz.Muhammed@ kararlı tutumundan vazgeçmedi ve İslam Ordusunun Mekke’ye doğru ilerleyişini sürdürdü. Mekke’ye 80 km mesafedeki Usfana vardıkları zaman Halid bin Velid’in komutasındaki süvari birliği ile karşılaştılar. Süvari birliğinin takip, kontrol ve korku vermek amaçlı olduğu anlaşıldı.

Hz.Muhammed@, Hz. Ebu Bekir ve ordu komutanları ile durumu müzakere ederek kontrollü bir şekilde hareket ediyordu. Peygamberimiz onlarında desteğini alıyor ve Mekke müşrik yönetimi kendilerini Kabe’yi ziyarete müsaade etmeyecek olursa, Mekke müşrik ordusu ve müttefikleri ile savaşma konusunda kararlar alıyordu.

Nihayet Medine İslam Ordusu Mekke’ye bir konaklık mesafede olan Hudeybiye’ye gelip orada kamp kurdu. Zaten Mekke ve müttefik kabile orduları Hudeybiye’den sonra dar bir geçitten geçildikten sonraki geniş yerine ki «Beldeh» olarak adlandırılan bu yerde ordu birliklerini konuşlandırmışlardı.

28.3. Hudeybiye’deki Müzakereler

Hz.Muhammed’in@ asıl niyeti barış anlaşması yapmak olduğundan orduyu daha ileriye sevk etmedi ve Mekke’yi barışa zorlayacağı görüşmeleri kamp kurduğu Hudeybiye’den yapmaya karar verdi.

Mekkeliler Hz.Muhammed@ ile görüşüp geri dönmeye ikna etmesi için önce Huzaa lideri Büdeyl bin Verka’yı aracı olarak gönderdi. Huzaalılar her ne kadar müşrik olsalar da Hz.Muhammed’e@ yakınlığı olan bir kabileydi. Hz.Muhammed@ Büdeyl’e umre için geldiklerini, yolculuk kılıcı hariç savaş teçhizat ve donanımlarını getirmediklerini söyledi ve umreden sonra kurban edilecek develeri ve onların nişanlarını gösterdi. Büdeyl Medine İslam Ordusunu ve kurbanlık nişanlı develeri gördükten sonra müminlerin gerçekten umre ve barış için geldiklerine ve asla Mekke’yi işgal etme amacı taşımadıklarına ikna oldu. Mekkelilerin yanına geri dönen Büdeyl, Hz.Muhammed’in@ ve müminlerin gerçekten umre yapmak için geldiklerine kendisinin ikna olduğunu Mekkelilere söyledi. Mekkeliler umreye izin verecek olurlarsa kaybedilecek prestiji de düşündüklerinden Büdeyl’in arabuluculuğu ile alay ettiler. Büdeyl ise durumun çok ciddi olduğunu, her ne kadar Hz.Muhammed@ umre amaçlı gelmiş ise de umreye müsaade edilmediği takdirde kılıçlarla da olsa savaşma kararlılığında olduğunu bildirince Mekke müşrik yöneticileri Budeyl ile alay etmeyi sürdürdü. Çünkü kendilerine çok güveniyorlardı. Kendi müttefik güçleriyle oluşturdukları ordunun büyüklüğü karşısında Medine İslam Ordusunun hele ki silahsız (sadece kılıçlı) olarak bir varlık göstermesinin mümkün olmadığını düşünüyorlardı. İşin ciddiyetini henüz anlayamamış olan Mekke müşrik yönetimi gurur, kibir ve gösteriş içerisinde alaylarına devam ederken Mekkelilerin müttefikleri olan Sakif kabilesi lideri Urve bin Mes’ud, Medine İslam Ordusunu geri dönmeye razı etmek için kendisinin elçi olarak gönderilmesini talep etti. Mekke müşrik yönetimi onun bu teklifini kabul etti ve elçi olarak Hz.Muhammed’e@ gönderdiler.

Urve Hz.Muhammed’in@ huzuruna çıktı ve bütün Ehabiş kabileler ile Hevazin dâhil kendi kabilesi olan Sakif kabilesi ve Kureyş bir araya gelerek çok büyük bir ordu ile Medine İslam Ordusunu beklemekte olduğunu ve buradan bir adım daha ileri gidecek olurlarsa hepsini imha edecekleri ve müminleri Kâbe’ye asla sokmayacakları tehdidini savurdu. Hz.Muhammed@ gayet sakin bir şekilde kendilerinin umre niyeti ile yola çıktıklarını ziyaretlerini tamamlayıp kurbanlarını kestikten sonra geri dönüp gideceklerini ve Kâbe’nin kuruluş kanunu uyarınca da bunu yapmayı kimsenin engellemeye hakkının olmadığını bildirdi. Ayrıca savaşın Mekke ve çevresindeki müttefik kabileleri çok zor durumlara soktuğunu, Şam’la ticaretlerinin yıllardır yapılamaması nedeniyle onların fakirleşmeye başladıklarını, bu kavgaya artık bir son verme zamanının geldiğini bu nedenle bir barış anlaşmasının yapılması gerekliliğini de gündeme taşıdı. Peygamberimiz aksi takdirde ölümüne kadar savaşmaktan çekinmeyecekleri tehdidinde de bulundu. Bunun üzerine Urve Medine İslam Ordusunun peygamberimize bağlılığının boyutlarını test etti. Bu amaçla Hz.Muhammed’in@ kararında ısrar etmesi durumunda Kureyş’ten birçok kimsenin öleceğini bunun kendi kavim ve kabilesine ihanet olacağını, diğer taraftan başına topladığı Medinelilerin çapulcu olduklarını ve gelecekte kendisini terk edip gideceklerini ifade edince hemen Hz. Ebu Bekir’in tepkisi ile karşılaştı. Urve’nin yaptığı bu test karşısında aldığı tepki ile Medine İslam Ordusundaki disiplin ve nizamı görünce yapılacak bir savaşın kendilerine çok pahalıya patlayacağını iyice anladı.

Urve durumun ciddiyetini ve Medine İslam Ordusunun lideri etrafındaki kenetlenişini ve muhtemel bir savaşta Mekke’nin çok büyük kayıplar verebileceğine yönelik görüşlerini geri dönüp Mekke yöneticilerine aktardı. Medine İslam Ordusuna umre yapmaları için izin verilmesinin yerinde olacağını söyledi. Urve ayrıca Hz.Muhammed’in@ barış isteğini ve kendisinin de bu anlamsız ve kendi zararlarına yol açan çatışmaya artık bir son verilmesi gerektiği görüşünde olduğunu bildirince Mekkeliler çıldırdı. Mekke yöneticilerinden bazıları Urve’nin Hz.Muhammed’in@ etkisi altına girdiğini, O’na destek olduğunu, O’nun yanında yer aldığını söylediler. Bunun üzerine Urve sinirlendi ve ordusunu / Sakif kabilesinin ordusunu toplayıp Mekke’yi terk etti. Daha sonra Hz.Muhammed@ Hiras bin Umeyye’yi Mekke yönetimine elçi olarak gönderdi. Hiras Mekke yönetimine Hz.Muhammed’in@ talebini iletince Ebu Cehil’in oğlu İkrime Hiras’ın devesinin ayaklarını kesti. Müşrikler onu tartaklamaya başlayınca Hiras’ın akrabaları devreye girdi ve onu daha fazla hırpalanmaktan alıkoydular. Hiras Hudeybiye’ye geri döndü ve başından geçenleri Hz.Muhammed’e@ anlattı. Bu arada Urve’nin Ordusu ile birlikte Mekke’yi terk ettiği bilgisini de getirdi. Gelişmeler Hz.Muhammed’in@ beklediği şekilde gelişiyordu. Zira Mekke’de durum kötüleşmeye başlamıştı. Mekke yönetimi bu kararında yalnızlaşmaya başlamıştı.

Mekke Yönetimi bu kez Ehabiş kabile liderlerinden Huleys bin Alkame’yi elçi olarak gönderdi. Huleys geleneklere çok bağlı birisiydi. Hz.Muhammed@ onun geldiğini öğrenince, hemen kurbanlık develeri ön plana çıkardı ve bütün orduyu telbiye getirmeye çağırdı. O kurbanlık develeri, müminlerin telbiye getirdiklerini ve yolculuk kılıçlarından başka silahları olmayan Hz.Muhammed’in@ ordusunu görünce ve peygamberimizle de görüşünce Mekke yönetiminin yaptığının yanlış olduğunu değerlendirdi. Huleys Mekkelilere döndü ve umre yapmak isteyenleri engellemenin yanlış olacağını vurgulayınca Mekke yöneticileri onu da aşağıladılar, hakaret ettiler. Bunun üzerine Huleys ordusunu toplayıp Mekke’den ayrılıp çekip gitti. Mekkelilerin böyle ayrılıp gitmelerinde peygamberimizin kararlı bir tutum sergilemesi ve bu seferden önce Medine çevresindeki Arap kabileleri üzerine yürüyüp onları yıldırmasının etkili olduğunu belirtmekte yarar vardır. Bu kabileler Mekkelilerin paralı askerleri oldukları için menfaatlerini ön planda tutmaktaydılar. Hz.Muhammed’in şakasının olmadığını ve kendisine karşı olan kabilelere askeri harekâtlar düzenleyerek onları perişan ettiğini bildiklerinden kendi aleyhlerine olan bir duruma destek vermemeyi yeğledikleri için Mekkelileri yalnız bıraktılar. 

Her savaşta yanlarında yer alan Ehabiş kabileleri de gidince Mekkeliler yalnız kaldı. Savaş teçhizatı haricinde Medine İslam Ordusu ile neredeyse asker gücü açısından eşitlenmişlerdi. Savunma iş birliği anlaşması yaptığı Hayber’den de herhangi bir yardım gelmesi imkânsızdı. Zira Hz.Muhammed savaş için çıkmadığını umre için çıktığını ve savaş teçhizatlarını Medine’de bıraktığını daha seferin en başında cümle âleme duyurmuştu.

Mekke tam bir açmazın içerisine girmişti. Artık çevre kabileler de Hz.Muhammed’in@ umre için geldiğine inanmaktaydı. Dolayısıyla bundan sonra Mekke yönetiminin Medine İslam Ordusuna saldırmasına gerekçe oluşturacak ve böyle bir saldırı için kendini haklı çıkarmaya yarayacak herhangi bir oyun, tahrik tutmayacaktı.

Şayet Hz.Muhammed’in@ ve müminlerin üzerine saldıracak ve onları katledecek olursa, haklı olduğuna çevre kabilelerini inandırması oldukça zor olacaktı. Böyle bir durumda hem savaş suçu işlemiş hem de Kabe’nin kutsiyetini ihlal etmiş olması nedeniyle onların Mekke’den sürüp çıkarılarak cezalandırılması içten bile değildi. Ayrıca bu savaşta Mekkelilerin kaybetmesi de çok büyük bir ihtimal dahilindeydi. Zira karşılarında ölümü göze almış bir ordu duruyordu.

Bütün bu açmazlar içerisinde bocalayıp dururken Mekke müşrik yönetimi son bir defa daha şanslarını denemek amacıyla Mikrez bin Hasf’ı elçi olarak peygamberimize gönderdiler,  umreye izin vermeyeceklerini ve derhal Medine’ye geri dönmeleri gerektiğini bildirdiler. Fakat Hz.Muhammed@ Mikreze de aynı cevabı verdi; “Ya umre, ya savaş ya da barış.” Mekke Yönetimi iyice zor durumda kaldı.

Son bir kez de Hz.Muhammed@ elçi gönderme seçeneğini deneme yoluna gitti. Hatta bu elçi seçimi aslında yapılacak bir savaşta Mekke’yi haksız bir konumda bırakmak için kurban seçimi bile denebilirdi. Bu amaçla Hz. Ömer’i elçi olarak seçti fakat O, kendisini koruyacak kabilesinden hiç kimsesi olmadığını söyleyerek kendisinin affını istedi. Bunun üzerine müşriklerden bol miktarda akrabası olan Hz. Osman’ı elçi olarak seçti ve gönderdi. Hz. Osman’ın iki görevi vardı. Birincisi Hz.Muhammed’in ya umre, ya savaş ya da barış teklifini Mekke yönetimine sunmak, bir diğeri ise Mekke şehrine gidip kripto / gizli müminlere savaş için hazır olmaları talimatını bildirmekti.

Hz. Osman Mekke Yönetimi ile görüştü ve Hz.Muhammed’in@ teklifini sundu. Onlar Hz. Osman’ı iyi karşıladılar. Getirdiği teklifteki barış seçeneğini de artık iyiden iyiye dikkate almaktan başka çarelerinin olmadığını da görmeye başladılar. Aslında onlar bu barış seçeneğinin kendi aleyhlerine olacağını çok iyi biliyorlardı. Fakat çaresiz oldukları için yapacakları bir şeyde yoktu.  Zira çevredeki müttefik kabileleri onları yalnız bırakmışlar ve karşılarında çok kararlı bir ordu vardı. Savaşsalar kaybedecekler, umreye izin verseler yine kaybedecekler. Belki de Hz.Muhammed Mekke’yi ele geçirecek ve onları bertaraf edecekti. Bu nedenle uzatmaları oynamak en iyi seçenekti ve barışa yanaşacaklardı. Fakat son kozlarını da oynadıktan sonra bu seçeneği uygulamaya geçmeye karar verirler. Şöyle ki; Onlar sadece Hz. Osman’a Kâbe’yi tavaf etmesine izin verebileceklerini söylediler. Hz. Osman bu teklifi reddetti. O «Ya bütün Medine İslam Ordusu için bu izni vereceksiniz ya da bana özel izninizi kabul etmiyorum» dedi. Hz. Osman için şimdi sıra ikinci görevini yerine getirmeye gelmişti. Bu görev için Mekke’deki akrabalarını görmek istedi. Onlar bu teklifi kabul ettiler ve onu Mekke şehrine gönderdiler. O kripto / gizli müminlerle görüşme yaparak Hz.Muhammed’in@ fetih için hazırlık yapmaları mesajını iletti. Fakat Mekke müşrikleri durumu hemen fark ettiler ve Hz. Osman’ı hapsettiler.

Mekkeliler son koz olarak Medine İslam Ordusunda nifak yaratma girişiminde bulundular. Bu iş için Medine İslam Ordusunda yer alan münafıkların başı Abdullah b. Ubey’e haber salarak kendisinin ve yandaşlarının umre yapabileceğini bildirdiler. Ancak Abdullah b. Ubey’in artık eskisi gibi serbest / rahat hareket etme şansı olmadığı gibi kabilesi içerisinde etkisini de yitirdiğinden Mekkeli müşriklerin bu bölme / nifak hareketi başarısız oldu. Mekkelilerin giriştiği bu nifak hareketinin akim kalmasında bir diğer etken de Hz. Osman’ın öldürüldüğüne ilişkin asparagas haber olmuştur. Bu haberin nereden geldiği, kim tarafından üretildiği bilinmemekle birlikte Medine İslam Ordusunun değil bölünmek tam tersine Hz.Muhammed’in@ etrafında kenetlenmesine sebep oldu.

Hz.Muhammed@ artık bütün müzakere yollarının tıkandığını ve savaşmaktan başka çıkar yol olmadığını ilan ederek, Medine İslam Ordusunun bütün fertlerinin tek tek savaş için biatlarının alınacağını ilan etti. Böylece Abdullah b. Ubey’in Mekke müşrik yönetiminden gelen umre için bazılarına has olarak özel izin çıktığına dair haberi bütün ordu mensuplarına yayılmadan Hz.Muhammed@ Rıdvan ağacının altında herkesten savaş biatlarını aldı. Bu kararlılık harekâtı ile savaş için haklı pozisyonda olma durumu Hz.Muhammed’e geçti. Zira Hz.Muhammed’in@ bütün barışçıl girişimleri sonuçsuz kaldığı gibi gelen haberlere göre Mekke Yönetimi Hz. Osman’ı öldürmüştür. Bu durumda savaş meşrudur ve Mekke Yönetimi bu meselede haksız pozisyondadır. Yapılacak savaşta Mekke müşrik ordusunun hiç şansı yoktur. Kesin kaybeden taraf olacağı bellidir artık.